dinsdag 22 februari 2011

Sixpackrace te Marrum 6 februari 2011

Op 6 februari j.l. mocht ik als gastrijder van Team Deltaslot deelnemen aan de Sixpackrace bij Racing Unlimited te Marrum.

Op zaterdag 5 februari reed ik vanuit Delfzijl met stormachtige wind via de Lauwersmeerroute naar Marrum om kennis te maken met de baan bij Racing Unlimited. Daar aangekomen werd ik door de aanwezige leden Fred en Roland gastvrij met koffie en cake ontvangen. Ik was helaas niet op de open dag op 16 oktober j.l. geweest omdat ik toen andere bezigheden bij de SRC de Bunker had. Dit was een mooie gelegenheid om met Club en baan kennis te maken (mede met de reeds geplande Classic op 20 maart a.s. in het achterhoofd). De club beschikt over verschillende ruimtes. Een sleutelruimte, waarin tevens de bar is ondergebrachten en een hoofdruimte waarin de 4 sporen-Fleischmannbaan ligt. 
Deze 2 ruimtes worden onderling verbonden door een ruime overloop, waar je tussen de races door even kunt ontspannen. De baan van ongeveer 30 meter lang is overzichtelijk en netjes afgewerkt. De layout is te zien op de site van de Club.
Na wat rondjes gereden te hebben in baan 1, kwam ik er al snel achter wat de attentiepunten in de baan zijn en zodra de baan begint te wennen ontstaat er een mooi ritme. Om de benodigde "trance" voor echt snelle gemiddelden te bereiken zijn waarschijnlijk nog wat meer rondjes noodzakelijk. En dit is vermoedelijk alleen voor clubleden haalbaar.
Op zondag (racingday) ging ik al vroeg op stap. Bij aankomst rond 9 uur was het reeds een drukte van jawelste. Na kennisgemaakt te hebben met de overige deelnemers en mijn teamgenoten, snel nog even wat oefenrondjes. Maar de manches beginnen al op tijd, want het wordt een lange wedstrijd. Voor mij is dit helemaal nieuw. In wedstrijdverband heb ik nooit langere stints dan 4 minuten gereden en ik rijd met een auto die ik nooit in handen gehad heb. Nu rijden we stints van 17 minuten en ik moet zeggen dat me dat niet tegenviel. Zoals ik al eerder vermelde zit er een mooi ritme in deze baan en het ging dan ook lekker. De zenuwen maakte al snel plaats voor concentratie en ik kon af en toe redelijk strijd leveren. Met een totaal van 3 teamleden, 4 sporen en de genoemde 17 minuten per stint kwamen wij als Team Deltaslot in 3 uur en 24 minuten op een totaal van 1085 ronden en 17 baanstukken, goed voor een positie van hekkensluiter. Verdiend eerste werd het team van Fastlane met 1169 ronden.

The man off the match
Teleurgesteld? Een beetje m.b.t. het resultaat, maar verder heb ik het erg naar mijn zin gehad.
Alles resumerend was het voor mij een geslaagd weekend met weer een paar nieuwe ervaringen. Het rijden in teamverband, de stints van 17 minuten, de baan van Racingunlimited en de Sixpackscene. Ik heb het naar mijn zin gehad en wil het team Deltaslot bedanken voor het in mij gestelde vertrouwen en ik hoop dat ik ze niet teleurgesteld heb.

http://www.sixpack32.nl/
http://www.deltaslot.nl/

donderdag 17 februari 2011

Classic Cup Slipstream 27 februari 2011

Op zondag 27 februari a.s. wordt de volgende Classic bij Slipstream in Cruquius gereden. Voor mij de inmiddels zevende classic waaraan ik deelneem.


De eerste was op 26 april 2009 bij de Bunker in Drachten. Mijn eerste kennismaking met een clubbaan en alhoewel ik toen zelf over een Carrerabaan van 32 meter beschikte, was deze baan toch indrukwekkend; 4 sporen en, als ik het goed heb, 45 meter. Het was ook de eerste keer dat ik zonder magneet reed en dat viel niet mee. Ik reed daar met de Alfa 33 van Slot it en werd 9e overall en tot mijn eigen verrassing en verbazing best Rookie.
Lessen: Lood maakt je auto zwaarder en achterin geplaatst levert het geen merkbare bijdrage aan de tractie. Het werkt eerder nadelig, omdat het zwaartepunt van de auto (sidewinder) nog verder naar achteren verplaatst wordt en het gedrag van de auto nerveuzer wordt.

De tweede Classic was op 7 juni 2009 bij Speedtrack te Kampen. Net als in Drachten een Fleischmannbaan, maar hier werd met siliconenbanden gereden. Omdat ik niet met de zelfde auto aan de start wilde komen, had ik de Scalextric Ford GT 40 geprepareerd met Slot it onderdelen (motor, tandwielen en velgen). Daar werd ik 21e en alhoewel ik niet verwacht had te zullen winnen toch een wat teleurstellend resultaat. Mijn buurman Alphons die voor het eerst meedeed, werd 22e met de Alfa waarmee ik in Drachten gereden had.
Lessen: Sleperschoentje van Scalextric voldoet niet, chassis is te stijf, meer gewicht voorin.

Op 1 november 2009 reisde ik samen met Alphons en Dikke Leo af naar Cruquius voor mijn 3e Classic. Hiervoor had ik zo een beetje alle bewegende delen van een Fly Ferrari 512s vervangen; Lagers en velgen van Slotingplus, nieuwe motor, sleperschoen, pinion en tandwiel van Slot it en onafhankelijk draaiende voorwielen. Resultaat: Zeer tegenvallend, 23e overall.
Lessen: Alhoewel de auto op zich niet slecht reed, is baangevoel onontbeerlijk. Bij mijn eerste Classics was ik op zaterdag wezen trainen, nu was dat door de afstand niet mogelijk geweest. Ik reed dan ook als een dwijl.

Op 24 januari 2010 reden we opnieuw een Classic bij de Bunker in Drachten. Intussen was ik lid geworden van deze gezellige club in het Noorden des Lands en had ik de baan beter leren kennen, echter wel met magneet rijdend. En de overschakeling naar het rijden zonder magneet is dan toch iedere keer weer een hele overschakeling. Deze keer had ik de Fly Lola T70 geprepareerd. NSR-velgen, Slot it slepersschoen, tandwielen en 25k-motor , Slotingplus lagers. Resultaat 3e standaardklasse, 10e overall. De auto reed fijn, ik kende de baan, maar toch sloeg het pechduiveltje toe toen in de 2e manche een botsing met een andere deelnemer erin resulteerde dat een achterbandje van de NSR-velg liep. Shit happens.
Les: Je maakt van een Fly nooit een Slot it, zonder iets aan het chassis te mogen doen (reglement), maar je kunt tegen heel veel kosten deze auto wel een heel stuk verbeteren.

2 mei 2010 reisden we weer af naar Speedtrack in Kampen. Hiervoor had ik een Fly Porsche 917 klaargemaakt, echter al bij de eerste trainingsrondjes bleek deze auto zich hier niet goed thuis te voelen (ik heb inmiddels geleerd, dat de auto testen op mijn Slotfirebaan thuis weinig zin heeft als er op een Fleischmannbaan gereden moet worden). Ik had tevens de Fly Ferrari 512 bij me waarmee ik bij Slipstream gereden had. Ook niet ideaal voor de Fleischmannbaan, maar hij reed bij de oefenrondjes in elk geval beter dan de Porsche. In de race ging ik echter volledig de mist in en werd 20e overall. Geen excuses, ik reed gewoon slecht. Volgende keer beter!

Mijn zesde Classic was weer bij de Bunker in Drachten en wel op 21 november 2010. Ik wilde nu wel eens weten wat er zo bijzonder was aan een NSR-auto en had een Porsche 917 van dit merk aangeschaft. Helemaal standaard en alleen de magneet eruit en wat lood erin naar Drachten. Resultaat: 4e modified, 7e overall. De auto reed als een zonnetje, de baas had in de 2e stint wat last van de zenuwen en presteerde daardoor minder dan in de eerste stint. Al met al toch tevreden. Is de NSR duur? Ja, maar Fly’s waarvan je de complete mechaniek moet vervangen om een enigszins acceptabel rijdende auto te krijgen ook. Als je het zo bekijkt is een Slot it, wat mij betreft, de auto met de beste kwaliteit-/prijsverhouding en ik kan dan ook niet wachten tot die GT40 van Slot it eens uitkomt.

Terug naar de Classic van 27 februari 2011 te Cruquius. Ga ik daarheen om te winnen? Geen kans! Hoeft ook niet (alhoewel het wel leuk zou zijn natuurlijk). Daarvoor zijn er teveel goede (thuis)rijders. Er zijn een aantal andere goede redenen om toch deel te nemen:
-         Een prachtige baan en de kans om hierop te rijden moet je niet voorbij laten gaan.
-         Een leuke sfeer met deelnemers van alle leeftijden, ervaring en behendigheid.
-         Een competitieve, maar sportieve strijd.

Ik neem 3 auto’s mee, maar beslis ter plekke met welke ik zal rijden. De Fly Ferrari, de Fly Lola T70 en de NSR Porsche 917. Alphons komt met zijn Gama Matra en één van mijn wagens zal als zijn reservewagen fungeren.